«ما همدیگر رو خوب میشناسیم ، به شروط نیازی نداریم»
بهانههایی مثل «من نامزدم رو میشناسم، چند ساله که با هم آشناییم»، «ما با هم بزرگ شدیم؛ اخلاق همدیگه رو میدونیم، نیازی به این شروط نیست» یا «من و فلانی این حرفها رو با هم نداریم؛ من بهش اعتماد دارم»، معمولاً از جانب کسانی گفته میشود که نگاهی کاملاً عاطفی و غیرحقوقی به قرارداد ازدواج دارند. ضمن اینکه هیچ پیشبینیای از تغییراتی که در زندگی پیش روی آنهاست ندارند. تنظیم اسناد، قولنامهها، قراردادهای قانونی و حقوقی، که در خرید و فروش، دادن وکالت به دیگران، واگذاری دارایی به نزدیکان و موارد متعدد حقوقی دیگر صورت میپذیرد و در موارد بسیار زیادی ممکن است بین اعضای یک خانواده تنظیم شود، همگی به این دلیل است که گذر زمان، و تغییر شرایط و تصمیمات افراد، خللی در این نقل و انتقالات قانونی ایجاد نکند و طرفین همیشه به تعهد قانونی خود وفادار بمانند. عقد ازدواج نیز یکی از این قراردادهای حقوقی است و محبت و عاطفهی طرفین، نمیبایست خللی در این ویژگی حقوقی آن ایجاد کند. در واقع بدون ثبت شروط هم، این خصلت حقوقی قرارداد عقد، کاملاً پابرجاست و عاطفهی مابین طرفین، در تعهد قانونی آنها برای رعایت موارد قانونی درج شده در عقدنامه مانعی ایجاد نمیکند. پس چه بهتر که این قوانین، به شکلی عادلانه برای طرفین ثبت شوند.
برچسب ها:باور غلط
بازتاب از سایت
Hamsari
همسری وبسایتی است که گروهی از فعالان مسائل زنان، وکلا و حقوقدانان به منظور آگاهی رسانی در خصوص "شروط ضمن عقد" راه اندازی کردهاند.